Tyłem do Przodka

Chocbys fedrowal bardzo powoli 
  I nawet wbrew, wbrew twej woli 
  Przodek sie z tylu wiecznie placze 
  Jak bardzo stare, wolne lacze 
  Odciska slady na chodniku 
  Rozfedrowanym przez, przez gornikow 

  Jak stwor pradawny, kopalniany 
  Pokaleczone leczy rany 
  Wygasza swiatla w korytarzach 
  Glos kazdy z przodu w tyl powtarza, 
  Ze nawet z drugiej lochu strony 
  Wykolejaja sie, sie wagony 

  A czarne skaly wietrza spisek, wietrza spisek 
  I sypia, sypia wegiel do kolysek, do kolysek 
  A czarne skaly wietrza spisek, wietrza spisek 
  I sypia, sypia wegiel do kolysek 

  Ktore zrzucaja go po chwili 
  By w wielkim piecu go spalili 
  I sprowadzili go do zera 
  Tak przodek niknie i umiera 

  Ktore zrzucaja go po chwili 
  By w wielkim piecu go spalili 
  I sprowadzili go do zera 
  Tak przodek niknie i umiera